#105: Kunsthal Gent is local in scale, but globally connected.|#55: Keep basic human needs on the forefront.|#24: We invest long-term in individual artists’ careers, working over time in different contexts. This also applies to designers / web-developers / photographers / volunteers /…|#21: Live with the exhibition, spend time with it.|#26: More artists, less borders.|#16: Kunsthal Gent will always be a construction site.|#39: Be the early stepping stone in an artist’s career|#6: Demand that visitors are active.|#130: Be a uniquely charged and curated gallery that is an artwork in itself.|#141: Start a Publication Studio at Kunsthal Gent in the nearby future.|#99: Evolve according to changing needs.|#34: We pay artists.|#36: We support production separately.|#28: Make Contracts.|#74: Last one out turns of the lights.|#17: An exhibition is never finished.|#56: Take a lunch break.|#92: We’re a learning organisation.|#15: Kunsthal Gent aims to be an extension of public space.|#59: Always protect the floor when painting (or pouring concrete)|#19: Have fun at the exhibition.|#107: Build a community / scene.|#20: Are exhibitions the most suitable form for the art that we present?|#70: Have the office space inside the exhibition space, it reminds of you what you are doing.|#10: Don’t be obsessed with numbers.|#105: Kunsthal Gent is local in scale, but globally connected.|#55: Keep basic human needs on the forefront.|#24: We invest long-term in individual artists’ careers, working over time in different contexts. This also applies to designers / web-developers / photographers / volunteers /…|#21: Live with the exhibition, spend time with it.|#26: More artists, less borders.|#16: Kunsthal Gent will always be a construction site.|#39: Be the early stepping stone in an artist’s career|#6: Demand that visitors are active.|#130: Be a uniquely charged and curated gallery that is an artwork in itself.|#141: Start a Publication Studio at Kunsthal Gent in the nearby future.|#99: Evolve according to changing needs.|#34: We pay artists.|#36: We support production separately.|#28: Make Contracts.|#74: Last one out turns of the lights.|#17: An exhibition is never finished.|#56: Take a lunch break.|#92: We’re a learning organisation.|#15: Kunsthal Gent aims to be an extension of public space.|#59: Always protect the floor when painting (or pouring concrete)|#19: Have fun at the exhibition.|#107: Build a community / scene.|#20: Are exhibitions the most suitable form for the art that we present?|#70: Have the office space inside the exhibition space, it reminds of you what you are doing.|#10: Don’t be obsessed with numbers.|
Deze website maakt gebruik van cookies om uw gebruikservaring te verbeteren. Meer informatie

14.03.2022 20:00

Screenings

Pay what you can

Art Cinema OFFoff + MDD presenteren:
3 x Manon de Boer

Presto, Perfect Sound

GB • 2006 • 6' • kleur • 35mm

Dissonant

BE • 2010 • 11' • kleur • 16mm

Sylvia Kristel - Paris

BE • 2003 • 39' • kleur • digitaal

Attica

BE • 2008 • 10' • z/w • 16mm

Resonating Surfaces

BE • 2005 • 39' • kleur • digitaal

In de films van Manon de Boer vormen persoonlijke vertellingen en muzikale interpretaties zowel onderwerp als methode. Ze onderzoekt op indringende wijze de wisselwerking tussen beeld en geluid en wijzigt subtiel onze klassieke waarneming van film. Zo stelt ze de macht van beelden in vraag en hun aanspraak op waarheid. Haar films, die in wezen ook steeds een soort portretfilms zijn, tonen veelal acteurs en actrices, musici, dansers of intellectuelen. De personages krijgen geleidelijk een definitieve vorm naarmate hun herinneringen zich ontvouwen en zelfs het volledig gevormde beeld verbergt minstens zoveel als het onthult.

In Presto, Perfect Sound speelt componist en violist George van Dam, die mee instond voor alle muziek in dit programma, Béla Bartoks gelijknamige sonate voor soloviool. Uit zes filmopnames knipte en plakte van Dam de ‘perfecte’ soundtrack, een courante muziekpraktijk, maar de Boer synchroniseerde die vervolgens met de verschillende bijbehorende beelden. We zien kleine sprongen in het beeld, maar horen ze niet.

De traditionele dominantie van beeld over geluid wordt ook omgekeerd in Dissonant waarin danseres Cynthia Loemij improviseert op drie sonates voor soloviool van Eugène Ysaÿe – een stuk dat voor haar levendige herinneringen met zich meedraagt. De Boer herlaadt drie keer de camera nadat de 16mm-spoel is afgelopen, terwijl dans en geluid doorgaan. Een zwart scherm daagt de toeschouwer in die korte tussentijd uit om net zoals de danseres de lege ruimte zelf in te vullen of het beeld zelf te projecteren. Dissonant is net zozeer als Prestoeen portret van een kunstenaar tijdens een moment van volledige creatieve concentratie, bijna ‘out of sync’ met de wereld rondom zich.

In Attica weerspiegelt de langzame draaibeweging van de camera de desoriënterende cirkelstructuur van de gelijknamige compositie uit 1972 van de Amerikaanse componist Frederic Rzewski. Net als ‘Coming Together’, dat de film opent, is deze compositie geschreven naar aanleiding van revoltes in de New Yorkse staatsgevangenis Attica, meer bepaald de vrijlating van een van de gevangenen.

Sylvia Kristel – Parijs en Resonating Surfaces zijn twee portretfilms waarin niet enkel een ‘sterke’ vrouw centraal staat, respectievelijk de Nederlandse actrice Sylvia Kristel en de Braziliaanse psychoanalytica Suely Rolnik, maar tegelijk ook hun steden, intellectuele milieus en levenshouding. We horen hun stem enkel wanneer ze zelf uit het beeld verdwijnen of omgekeerd. Nooit komt het tot een exacte convergentie van hun beeltenis en verhaal. Op het eerste gezicht lijken de super 8-beelden van Parijs opgenomen te zijn in de periode waarover Kristel spreekt in twee sessies die met een tussentijd van een jaar plaatsvonden en waarvan de Boer de meest recente en minst gedetailleerde eerst plaatst. Bepaalde inconsistenties in het ophalen van herinneringen komen aan het licht. Voor De Boer zijn de verschuivingen en veranderingen die bij herhalingen optreden het veelzeggendst, of ze nu met een muziekstuk werkt of een persoonlijk verhaal.

• In aanwezigheid van Manon de Boer

• Het programma bestaat uit twee delen met een pauze na de derde film.

• Uitzonderlijk worden alle films uit de selectie vertoond op de originele drager waarop ze zijn afgewerkt! Een unieke kans dus om enkele van de Boers 16mm- en 35mm-films op pellicule te zien.

• Dit is de eerste van drie avonden die OFFoff wijdt aan de films van Manon de Boer naar aanleiding van de tentoonstelling ‘Blindsight – Manon de Boer in dialoog met Latifa Laâbissi en Laszlo Umbreit’ in Museum Dhondt-Dhaenens (13 februari – 22 mei) te Deurle. De andere avonden vinden plaats op maandag 11 april en zondag 15 mei.

• De drie filmprogramma’s zijn gratis op vertoon van een ticket van de tentoonstelling in Museum Dhondt-Dhaenens. Omgekeerd kan u met een filmticket gratis de tentoonstelling bezoeken.

Avond1 lead Md B Dissonant a 1