Een avond rond de toverlantaarn. In zijn nieuwe, poëtische essayfilm Broken View (2023) brengt Hannes Verhoustraete in kaart hoe dit vroege type beeldprojector werd gebruikt in Belgische koloniale propaganda. De Fossil Locomotion die Floris Vanhoof ontwierp, is dan weer geïnspireerd op de technieken van de toverlantaarn.
Allebei grijpen ze daarvoor terug naar materiaal uit een familiecollectie. Verhoustraete verbindt de 8mm-beelden die zijn oom maakte in Belgisch-Congo met uitzonderlijke glasplaten uit archieven. Vanhoof vertrekt van de fossielenverzameling van zijn familie.
In aanwezigheid van Hannes Verhoustraete en Floris Vanhoof
Hannes Verhoustraete is een Belgische filmmaker, docent en onderzoeker aan KASK / School of Arts in Gent. Floris Vanhoof werkt als multidisciplinair kunstenaar en media-archeoloog vaak met opgegeven of uitgestorven projectieprocedés voor installaties, film(performances) en muziek, zoekend naar nieuwe ideeën met oude media.
BE • 72' • colour • digital • EN • nl sub
Een poëtische essayfilm over de koloniale blik en de toverlantaarn. Dit vroege type beeldprojector werd gebruikt in Belgische koloniale propaganda om de goede werken van de kerk, staat en industrie te etaleren. Lantaarnprojecties waren een effectieve manier om het koloniale project als een opwindend schouwspel aan het Belgisch publiek te presenteren.
Hoe fragiel beelden gemaakt van glas ook mogen zijn, toch zijn er vele duizenden bewaard. Deze vaak rijkelijk ingekleurde, indrukwekkende beelden gaven vorm aan de manier waarop Europeanen keken naar de koloniale andere. Dit uitzonderlijke materiaal werpt een unieke blik op hoe ‘onze Congo’ in ons gemeenschappelijk bewustzijn werd verankerd. De spanning tussen schoonheid en de koloniale ideologie staat in de film centraal. Door een associatief weefsel van assemblages en collages brengt de film de koloniale blik in kaart vanuit een gebroken gezichtsveld.
De performance Fossil Locomotion speelt met de dimensie tijd. Fossielen die 750 miljoen jaar stil hebben gelegen, komen weer in beweging door flikkeringen van een fractie van een seconde.
Het werk bestaat uit denkbeeldige bewegingsstudies van de fossielenverzameling van zijn familie in 81 sequenties van vier dia’s. De illusie van beweging wordt gecreëerd door middel van een draaiende schijf, vier overlappende, gesynchroniseerde diaprojectoren en een soundtrack. De flikkerende animatie ontstaat doordat de draaiende schijf telkens het licht doorlaat van een van de diaprojectoren.
“The core question that sparks the piece is a childlike one: What if these fossils could move again?” (Steve Marreyt)