De gerenommeerde Belgische videokunstenaar en regisseur Johan Gimonprez is vooral bekend van internationaal gewaardeerde films als 'Dial H-I-S-T-O-R-Y' en 'Double Take'. In zijn werk legt hij vaak de nadruk op politieke thema's en de veranderende beeldvorming in de media van historische gebeurtenissen.
Tijdens deze avond tonen we vier verschillende films en documentaires van zijn hand. In 'Shadow World' legt hij de wereldwijde wapenhandel en de beslissende rol van het Westen bloot. 'What I Will' is een rollercoaster van 1 minuut waarin de Palestijnse dichteres Suheir Hammad zoekt naar een sprankje hoop temidden van militaire parades en luchtafweergeschut. In 'Three Thoughts on Terror' benaderen onderzoeksjournalisten Robert Fisk, Jeremy Scahill en Vijay Prashad het begrip terreur vanuit hun eigen invalshoek. In 'Two Travellers to a River' draagt de Palestijnse actrice Manal Khader een gedicht van de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish voor, een kernachtige reflectie op 'hoe het had kunnen zijn'.
In 'Shadow World' legt Johan Grimonprez de business van de wereldwijde wapenhandel bloot - de business die zijn winsten telt in miljoenen dollars en zijn verliezen in mensenlevens.
In de nasleep van iedere oorlog duiken er telkens weer geruchten op van omkoping, belangenvermenging en onethisch winstbejag. Een schimmige wereld van wapenhandelaars, van corruptie, hebzucht, smeergeld en achterkamers. Maar ook van politici, geheime diensten, militaire bevelhebbers en wereldleiders wiens morele kompas helemaal tilt is geslaan. Hun enige objectief lijkt de oorlog zo lang mogelijk te laten duren en geld te verdienen, ongeacht de menselijke en morele kost.
Aan de hand van getuigenissen van onderzoeksjournalisten, wapenhandelaars, lobbyisten, politici en insiders, toont Shadow World hoe de internationale wapenhandel een bedreiging vormt voor de democratie. Niet alleen in de landen waar de wapens gebruikt worden maar ook in het Westen, waar ze vandaan komen.
Filmmaker Johan Grimonprez (Dial H-I-S-T-O-R-Y, Double Take) weeft naadloos talking heads, archiefmateriaal en filosofische bedenkingen door elkaar in een krachtig betoog tegen deze wereld van duistere achterkamers en een pleidooi voor meer samenwerking, openheid en dialoog. Zoals historicus Howard Zinn ooit zei “Dat oorlog onze geschiedenis beheerste, wil nog niet zeggen dat ze deel moet zijn van de toekomst.”
In deze rollercoaster van één minuut draagt de Palestijnse dichteres Suheir Hammad uit Brooklyn haar krachtige dissidente gedicht naar een sprankje hoop temidden van militaire parades en luchtafweergeschut. 'What I Will' geeft een voorproefje van Johan Grimonprez's speelfilm Shadow World, gebaseerd op Andrew Feinstein's boek The Shadow World: Inside the Global Arms Trade.
Op een vraag over politiek antwoordde wijlen de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish ooit: "Ik schrijf over liefde om de omstandigheden bloot te leggen die me niet toestaan om over liefde te schrijven." In Two Travellers to a River draagt de Palestijnse actrice Manal Khader zo'n gedicht van Mahmoud Darwish voor: een kernachtige reflectie op hoe het had kunnen zijn.
In 'Three Thoughts on Terror' benaderen onderzoeksjournalisten Robert Fisk, Jeremy Scahill en Vijay Prashad het begrip terreur vanuit hun respectievelijke invalshoeken.
Fisk ontmantelt terreur als een term die betekenisloos wordt gemaakt om politieke bewegingen te vervreemden van hun oorsprong: rechtvaardigheid en onrecht.
Scahill wijst erop dat terreur een relatief begrip is, omdat de interpretatie ervan afhangt van aan welke kant van het bombardement je staat. Aan de hand van het absurde voorbeeld van de 'The Hague Invasion Act' laat hij zien hoe de VS de duim in het oog van het internationaal recht steekt: "Sommige republikeinen in het Amerikaanse Congres bespraken het indienen van wetgeving die ze 'The Hague Invasion Act' noemden, het idee dat als VS-personeel ooit naar Den Haag zou worden gebracht op beschuldiging van oorlogsmisdaden, de VS militaire troepen naar Den Haag zou kunnen sturen om dat personeel te grijpen en te bevrijden uit de kwade klauwen van het internationale recht."
Vijay Prashad kiest eerder voor een filosofische benadering en citeert de Pakistaanse dichter Faiz Ahmad Faiz: "Wat je om je heen ziet, laat je geen andere verplichting dan iets te voelen. En als dat gevoel niet gecontroleerd kan worden, moet je er iets aan doen. Je kunt deze wereld niet weigeren."