Tijdens de vorige Nacht van de Experimentele Film stal Balthazar Clémenti de show en won hij vanop het podium van de grote zaal van de AB het publiek helemaal voor zich met een geanimeerde vertelling over het werk van zijn vader, Pierre Clémenti, en de film, Positano (1969), die toen op het programma stond. Artcinema OFFoff is vereerd hem opnieuw te mogen verwelkomen. Balthazar Clémenti wijdde zijn leven aan de zopas voltooide restauratie van zijn vaders integrale oeuvre waarin hij vaak zelf als kind is te zien.
De Franse acteur en sekssymbool Pierre Clémenti (1942−1999) staat vooral bekend om zijn duistere en betoverende aanwezigheid in films van enkele van de grootste Europese filmmakers van zijn tijd (Buñuel, Visconti, Pasolini, Garrel, Rocha, …). In 1967 kocht hij zelf zijn eerste 16mm-Beaulieucamera. Gedurende meer dan vijftien jaar zou hij een reeks intieme dagboeken filmen rond zijn dagelijkse ontmoetingen, familie, vriendenkring, reizen, het leven op en naast de set, maar ook de revolutionaire opstanden in Parijs.
In juli 1971 werd Clémenti in Rome gearresteerd wegens bezit van LSD en cocaïne – volgens hem door de politie in zijn zakken gestopt. Hij spendeerde uiteindelijk 17 maanden in Italiaanse gevangenissen alvorens vrijgelaten te worden wegens gebrek aan bewijs. Balthazar Clémenti, die als vijfjarige de arrestatie van zijn vader voor zijn ogen zag gebeuren, beschrijft hem in de inleiding van diens zopas naar het Engels vertaalde gevangenismémoires A Few Personal Messages (2022÷1973) als: “forever haunted by his time in prison.”