‘Voor ons staat de poort die toegang geeft tot de universiteit van Teheran, een concrete brok moderne architectuur die ontworpen werd als een verwelkomende, open passage naar wijsheid. Ontelbare levens hebben dit tafereel doorkruist, hebben hun sporen achtergelaten in het weefsel van deze plek. Persoonlijke levens, alsook de levens van bewegingen. Levens die echt zijn, en levens die we ons moeten inbeelden.’