In Suspension hangt een jongeman in de lucht, hij valt, of misschien drijft hij door tijd en ruimte. Er is geen specifieke of definitieve manier om zijn situatie te begrijpen. Het uitvergrote beeld van de vallende man krijgt een monumentale kwaliteit in de tentoonstellingsruimte, waar toeschouwers trappen en plateaus op en af kunnen gaan om het beeld op een meer intieme manier te ervaren. De installatie vertrekt van Moebius’ stripverhaal Absoluten Caufeltrail, waarin een man eindeloos valt en in zijn val verschillende poorten of dimensies van parallelle universa doorkruist. In zijn nieuwe interpretatie van de val van een man ziet Sebastián Díaz Morales de wereld als een eindeloze leegte, die een tijdloze zwaartekracht oproept die ons dieper en dieper in onze eigen menselijkheid doet vallen.